33.hafta : Denizle tanışma

Bu hafta denizle tanıştın küçük kelebek. Seninle ilk , bebek bezsiz son tatilimiz !
Senin hazırlıklarına başlamadan, temmuz sıcaklarına gelmeden , doktorundan muza binmeden, para-sailing yapmadan(!) denize girebileceğim izni gelince kısa bir tatile neden olmasın dedik !
O kadar hızlı başladım ki 4gün boyunca normal insanlar ne yapıyorsa ben de yaptım kendime güvenip (hamilelere hasta gözüyle bakılmasından hiç hoşlanmıyorum). Ama vücudum bana 33.haftada olduğumu, dinlenmem gerektiğini dün hatırlattı. Bugün deniz molası , sanırım artık zorlaşmaya başladı.

Başın aşağıda olmasına rağmen eğilmek çok zor
Rahat uyuyabileceğim bir şekil bulmak çok zor
Bir yerden kalkmak,doğrulmak, dönmek çok zor
Yürürken zarif bir kadın olmak çok zor

 Sen büyüdükçe, her geçen gün seni daha çok hissettikçe artıyor sana olan bağlılığımız.
  Ellerimi hiç çekmek istemiyorum senden,zorlukların en güzel zorluklar...
Öperim o buruşmuş,yumuk ellerini...

32.hafta : Ayaklarımı göremiyorum !

Artık 8 aylık hamileyim diyebilirim. Bunu yazarken kendim bile inanamıyorum sona yaklaştığıma... Nasıl birbirini kovaladı o haftalar , ne zaman geldik seninle 8.aya .. İçimi bir hüzün kaplıyor düşündükçe. Beklediğimiz gün bir ayrılık mı yoksa kavuşma mı bilemiyorum. Şuan sadece benimle olmanı , seni kimseyle paylaşmamayı , yalnız beni hissetmen ve tanımanı çok seviyorum. Kendimi çok özel hissediyorum. Bencil miyim neyim ben ?

İşte böylesine karmaşık çapraşık duygularım var benim. Ama ben seni sadece bedenimde değil , yüreğimde taşıyorum ve biliyorum ki yüreğimin gebeliği hiç bitmeyecek..
Son iki haftadır hareketlerin tavan yaptı küçük kelebek. Artık kanat çırpmaların değil , dans edişinle heyecanlandırıyorsun beni.. Veya dövüş sanatlarıyla da ilgilendiğini düşünüyorum bazen.En çok da ben dinlenmeye çekildiğimde başlıyor bu danslar.
Akşamları baban eli göbeğimde bekliyor anlattığım heyecanı duymak için, seninle konuşuyor, mesajlar veriyor.
Tesadüf mü bilmiyorum ama senden cevap beklediğimizde hemen tepki veriyorsun.
Bu hafta bir squash ( bir çeşit balkabağı ) kadar oldun ! Sağlıklı güzel gelişimler diliyorum canım kızım !

Artık yukardan baktığımda ayaklarımı göremiyorum..
Masaya oturmadan önce sandalyeyi epeyce çekmek zorunda kalıyorum sığabilmek için...
Uyurken göbeğime ayrı bir yer açıyorum sanki benden ayrı yatıyor...

 

                  Bu sevimli paticikleri giydireceğim günlerin hayali içindeyim ...

 

Gerçek bir aile olacağımız o güzel günleri bekliyoruz kelebeğim!

 

31.hafta : Kalsiyum !

Bulantılarım bittikten sonra yediğim onca peynir , yoğurt , içtiğim süt ve aldığım kalsiyum desteğine rağmen yine de yetmedi rezervlerim ve dünden bu yana minik kelebekle sızlanıyoruz diş ağrısıyla.. İlaç , anestezi alamayacağım düşüncesi de sanki çaresizliğimi daha da artırıyor. İşte böyle kimi zaman umutsuz,kimi zaman ağlak,kimi zaman mızmız dolanıyoruz evde...

Dünkü kontrolümüze göre minik kelebeğim 2000 gramı geçmiş, pozisyonunu değiştirmemiş başı aşağıda,o tonton poposunu göbeğimin tam ortasına dayamış, ayaklarını ,dirseklerini çeşitli yönlere savurarak büyüyor daralan karnımda.Yaklaşık bir ananas  ağırlığında..Babasına küsmüş o gül yüzünü göstermedi bu kez.Akşamları daha çok ilgi istiyor nazlı kelebek...

Ne renk olduğunu, ne  kadar olduğunu çılgınca merak ettiğim , o ipeksi yumuşaklığına dokunmak için can attığım saçların uzuyor,ayak tırnakların şekillenmiş ve gözlerinin renkli kısmı ışığa tepki veriyor. Loş ışıkta açılıyor, parlak ışıkta kapanıyor.

Artık doktor kontrollerim daha sık, seni daha çok görebileceğiz. Göbeğim akşamları o kadar gerginki hiçbir şeyin içine sığamıyoruz sanki. Sıcak hava herzamankinden fazla geliyor. Geceleri gelen kramplara alıştım. Şimdiye dek 6,5 kilo aldım. Zorluklarınla , güzelliklerinle bu haftayı da böyle tamamladık. 

     Kızımla kına gecesindeyiz...

                Minnoş yeğenim Hanzade

Dünyadaki hiçbir çiçek , hiçbir inci senin kadar güzel değil kelebek.... Senden başka hiçbir şey bizi bu kadar mutlu gösteremez...

                              30 haftalık koca göbeğim

30. hafta : Son On !

Bugün itibariyle seninle tam 7 ayı geçirdik küçük kelebek ! Son 10 haftanın içindeyiz , bundan sonra büyüme hızın yavaşlayacak. Artık beynin o kadar karmaşık ve gelişmiş bir yapıda ki bugün doğsan ( Allah korusun ) görebilir,duyabilir,hatırlayabilir ve öğrenebilirsin.

Tekmelerin o kadar güçlü ve enerjik ki geceleri senin uyarılarınla dönüş yapıyorum. Uyumadan önce bi 15 dakika kadar bacak egzersizi yapınca huzursuzlanmıyorum. Uykusuz gecelerimle böylece vedalaştım.

Bu hafta ilk uçuşumuzu yaptık kelebeğimle. Neyse ki stres olmadan bir sandviç-çay molası süresinde bitiverdi.
Baban sen ve ben ilk dansımızı yaptık. Kocaman göbeğimle pistin kavuşamayan tek çiftiydik.
İlk kez bir düğüne seninle katıldık.Klasik müzik dinleyelim derken , 3 gün boyunca  ''Ankara'nın bağları'' na maruz kaldık. :)
Allah izin verirse, 40 mevlidinde giyip bir küçük prenses edasıyla salınacağın veya içinde hep uyuyacağın elbiseni, küçük bonesini, ayakkabını aldık ananenle ...

Gelmesini heyecanla beklediğim odanı seçtik ... Bakalım beğenicek misin annecikle-babacağın zevkini....
Bize göre artık sırf sana ait olduğu için o oda çok güzel...
Tombik bir kadın olmak senle olduğum için çok güzel ....
Babanla sarılırken kavuşamamak aramızda sen olduğun için çok güzel...
Güzelliklerin buraya sığmayacak kadar çok kelebek, hasretle öpüyoruz....