2 yıl önce bugün gördüm seni ilk kez.
Ameliyathanede...
Bembeyaz kaplıydın
Daha göbek bağını kesmeden kaldırdı seni avuçlarının arasında
Sonra çığlıklar başladı
Taa ki göz göze gelene kadar
2 yıl önceydi gözlerime bakar bakmaz çığlıklarının bittiği an , beni dünyanın en özel insanı gibi hissettiren an ...
Korkum , heyecanım , ilk karşılaşmamız , seni ilk koklayışım dün gibi aklımda. Belki 20 yıl sonra bile sana benzer satırlar yazabilirim . Çünkü sen benim değişmeyen ruhumsun , sevgimsin ...
Şimdi 2 yaşında , kendinden emin , bilmiş abla modunda , mutlu , uyumlu , parklarda kendine arkadaş edinen , araba kullanırken ''Yabaş , anne '' uyarılarınla beni gülmekten öldüren , her ismin sonuna eklediğin ''toş'' larınla ünlü bi minnoşsun. Hatta babanla geliştirdiğiniz bi minnoşlaşma stiliniz var. Ha bir de tek geçtiğin ''Dedetoş'' var .
'' Didiyos mu , anne ? '' üzerini her değişmemizde
'' Pide , aylam , çay '' kahvaltıda ne yiyeceksin sorusuna
''Bakiim , hıı tamam '' telefondaki resimlere meraklı meraklı bakarken
Ananene '' döslüğünü tak , ebisemi dik '' diye emir verişin
'' Anne ağlama sana mama alıyım '' diye beni teselli eden duygusal minişim
Buraya sığmayacak kadar çok anımız var 2 yılda biriktirdiğimiz , Hepsi birbirinden kıymetli , bazen hüzünlü , bazen eksik ama en çok mutluluk ve sevinçle dolu.. Daha nice anılar biriktirebileceğimiz umutlu yarınlara bitanem , 2.yaşın kutlu olsunn !
Derintoş'un elbisesini tam da hayal ettiğim gibi diken annecime teşekkürü bir borç bilirim ! Ellerin dert görmesin !
