27 Şubat 2013 Çarşamba

16. haftam ve Avokado'm





Koskoca 16 haftayı geride bıraktık bebeğimle, ağrısı,sızısı, bulantısı,zırlamasıyla....... Ve bütün bunları yaşarken 3 kilo kaybettim . Şimdi tekrar hamile olduğumu öğrendiğim kiloya geldim ve artık vücudum resimlerden de takip edileceği üzere ışık hızında değişmeye başladı . Göbek çevrem eski pantolanlarımı giymeme izin vermiyor. E tabi bu durumda napılır. en sevdiğim şey yeni göbeğe yeni alışveriş yapılır. Geçen hafta e-GEBE den ilk hamiş pantolonumu aldım . Yalnız gelmesin dedim yanına da sevimli bi hırka alalım. Çok iyi bi seçim yapmışım cuk diye oturdu üzerime.

Bu da Gebe'nin aşkla tasarlanmış kıyafetlerinin paketinden çıkan yine aşk dolu anne adayına mektubu .....

Küçük meleğimin benle olduğunu öğrendiğimde henüz 4 haftalıktı minişim.Bi haşhaş çekirdeği büyüklüğündeydi.
5.haftada susam tanesi oldu ve kesesini görebildik.
6.haftada o minik kalp atışlarını duyduk mercimek tanesinin.Harika bişeydi o tıp tıp atan sesleri duymak.Benim öpmeye doyamayacağım burnu ,ağzı, kulakları oluştu.

8.haftada el -ayak parmakları oluşmaya başladı fasulye tanemin.
9.haftada  üzüm kadar oldu meleğim ve artık bir insan görüntüsüne kavuştu.
10.haftada kocaman oldu mandalinam, yutkunmaya ve tekme atmaya başladı ( benim hissetmem imkansız )
11.haftada bi incir oldu benim küçük fasulyem ve yumruk yapabildi ellerini.Üstelik akrobatik hareketler yapıyorrr

12.haftada limondu artık. Cevap verebilecek refkeksleri var. Başına dokunduğumda ağzını açıyor.
14.haftada minik bi portakaldı. Artık gözlerini kısabiliyor,kaşlarını çatabiliyor ve muhtemelen parmağını emiyor.
15. haftada koca bi elmam vardı.Göz kapakları kapalı olsa da ışığı farkedebiliyordu.

VEEE işte 16. haftamda benim haşhaş tanem artık bir AVOKADO olmuş.Büyüme patlaması yapmaya hazırlanıyor. Yaklaşık 11-12 cm ve 100 gr ağırlığında.

Büyümeni büyük bir hayranlıkla izliyor ve seni çok özlüyorum Avokado'm...


24 Şubat 2013 Pazar

Küçük Mucizem



Söze nerden başlamalı , bilmiyorum. Uzun zamandır ne blog takibi yapıyorum ne yazıyorum ne en sevdiğim şey fotoğraf çekiyorum , ne de kendim için bir sosyal aktiviteye katılıyorum.Son 3 aydır sadece pijamalarımı giymek , uyumak istiyorum. Dışarı çıkmayı bırakın yataktan çıkmak istemiyorum.Kalın hırkalara sarınıp sarmalanıp bi köşede saklanayım istiyorum sadece..

 Hayatımda farklı bir kabulleniş ve sabır deneyimi yaşıyorum.

  Belimin birden bire kalınlaşması, midemin durmak bilmeyen bulantısı,ağzımın içinden gitmeyen acıbadem tadı, sindirim sistemimin isyanları oynaması, kafamın içinde bir türlü patlayamayan afyon durumu beni yerle bir etti.....

Ama bunların içinde beni en çok dağıtan hiç dur durak bilmeyen mide bulantım oldu. Ne denediysem bebişim hiç birini beğenmedi. Öyle çaresizdim ki.. bulantı üzerine yapmadığım araştırma , girmediğim site kalmadı. Sea band isminde hamileler için üretilmiş bir bileklikle karşılaştım internette... Ümit işte... Belki bi tık azaltır diye aldım. O da işe yaramadı. 9.haftada tavan yapmış B-hcg hormonları sayesinde hastanelik oldum ve 2 gün serum alarak kendime gelebildim..

Bunca olumsuzluğa rağmen nankörlük etmeyeyim, ne kadar mutlu olduğumu tarif bile edemem !
Hayatımın en keyifli serüvenine işte ben böyle başladım.İçimde bir canlıyı büyütüceğim için hiç olmadığım kadar heyecanlıyım.Dünyaya kocaman sarılmak istiyorum. Sanki hayatımda sadece o var , başka hiç bir şey düşünmek istemiyorum, düşünemiyorum da....Dünya artık sadece bizim etrafımızda dönüyor..

Benim en güzel mucizem, umudum, yarınım, mutluluğum....
Hoşgeldin hayatımıza ....