Çok şeyler değişti kuzum ...
15 ay geçti...
Yürüdün , düştün , kalktın , koştun , çığlıklar attın
Ben öğretmenliğime dönünce okullu oldun , ağladın , ağladık , ayrıldık ama alıştık... Nelere alışmıyoruz ki ...
Babana kavuştuk , sarıldık uyuduk , anne-kız çantalarımızı takıp gezmelere gittik , sen koştun , biz kovaladık...
Uzayan o ipek saçlarını topuz yaptık , ilk veli toplantına katıldık :) , ilk baskı kağıtlarını sakladık...
Ağzından dökülen ilk kelimelerinle havalara uçtuk , sen uyuyunca videolarını defalarca izledik...
''Baby '' , ''daddy'' favori..
Her şey değişse de zaman kuş olup uçsa da sen kocaman bir kız olsan da kokun hiç değişmedi. Hala mis kokulu yanakların , her yerde beni arayan cam gibi gözlerin ve uyumak için ellerimi tutan minik parmakların var ...
Beni sevdiğini söylemek için açtığın kolların var ... Minik minik kelimelerin var 2 hecelik ...
Beni anlamana , sözlerime tepki vermene , seninle oyunlar oynamaya bayılıyorum ...İkimizin dili olmasına bayılıyorum Anne dili , evet herkesten , her şeyden farklı.
İşte böyle... Bunlar da 15 aylık sen ...
