Söze nerden başlamalı , bilmiyorum. Uzun zamandır ne blog takibi yapıyorum ne yazıyorum ne en sevdiğim şey fotoğraf çekiyorum , ne de kendim için bir sosyal aktiviteye katılıyorum.Son 3 aydır sadece pijamalarımı giymek , uyumak istiyorum. Dışarı çıkmayı bırakın yataktan çıkmak istemiyorum.Kalın hırkalara sarınıp sarmalanıp bi köşede saklanayım istiyorum sadece..
Hayatımda farklı bir kabulleniş ve sabır deneyimi yaşıyorum.
Belimin birden bire kalınlaşması, midemin durmak bilmeyen bulantısı,ağzımın içinden gitmeyen acıbadem tadı, sindirim sistemimin isyanları oynaması, kafamın içinde bir türlü patlayamayan afyon durumu beni yerle bir etti.....
Ama bunların içinde beni en çok dağıtan hiç dur durak bilmeyen mide bulantım oldu. Ne denediysem bebişim hiç birini beğenmedi. Öyle çaresizdim ki.. bulantı üzerine yapmadığım araştırma , girmediğim site kalmadı. Sea band isminde hamileler için üretilmiş bir bileklikle karşılaştım internette... Ümit işte... Belki bi tık azaltır diye aldım. O da işe yaramadı. 9.haftada tavan yapmış B-hcg hormonları sayesinde hastanelik oldum ve 2 gün serum alarak kendime gelebildim..
Bunca olumsuzluğa rağmen nankörlük etmeyeyim, ne kadar mutlu olduğumu tarif bile edemem !
Hayatımın en keyifli serüvenine işte ben böyle başladım.İçimde bir canlıyı büyütüceğim için hiç olmadığım kadar heyecanlıyım.Dünyaya kocaman sarılmak istiyorum. Sanki hayatımda sadece o var , başka hiç bir şey düşünmek istemiyorum, düşünemiyorum da....Dünya artık sadece bizim etrafımızda dönüyor..
Benim en güzel mucizem, umudum, yarınım, mutluluğum....
Hoşgeldin hayatımıza ....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder